Over geen geduld: Het Macaron jasje (Madame Creatief)

Wie mij volgt op instagram of facebook zag al enkele foto's van dit jasje - in - wording.

Ik kreeg het patroon voor kerst, van het stiefzusje van mijne shoe.

Een heerlijk jasje, supermeisjesachtig met heerlijke details.

Het patroon komt van de hand van Astrid Fia De Craecker (oftewel Little Miss Y. bekend van Homemade Mini Couture)

Ik ben heel erg fan van haar creaties en patronen. Haar op Instagram volgen is zeker de moeite als je wil wegdromen van mooie vintage bruidsjurken of meisjeskleertjes.

Ik kan geduldig zijn (meestal niet) maar hier kon ik gewoon niet wachten. Het patroon lag naar me te lachen, elke keer ik in de naai -kamer - kot kwam. Winterjassen genoeg hier, dus het werd een tussenseizoen jasje. Het is bedoeld om de aprilse grillen te weerstaan, maar niet om met hoge temperaturen aan te doen. Vorig jaar maakte ik een Jackie met gabardine en katoen, maar die bleek voor de beginnende lente toch wat frisjes. 

Bij Ienemiene bestelde ik oudroze gabardine. Een week te vroeg, want ik zag dat ze nu korting geeft op veel van haar stoffen. 

Het jasje op zich heeft een simpele belijning, maar als je "all the way" gaat, kan je heel mooie details toevoegen. 

Om te beginnen met de paspelknoopsgaten. Een heel werkje, maar met een supermooi resultaat. Ik koos voor 1 accentje in zilveren linnen stof van Mon Depot. Verder hield ik het jasje sober, wat betreft kleuren. Zo past het bij veel kleertjes.

Het jasje heeft mooie manchetten, die voorzag van een zilveren paspelletje.
Voor de schattigheid zitter er strikjes op de zakjes. De zoom deed ik met de blindezoomsteek en ook hier een zilveren paspel.

Ik maakte zelf stofknopen. In het boekje bij het patroon staat als tip, om aan de binnenkant kleine knoopjes te zetten en daar de stofknopen op vast te zetten, zo gaan ze minder snel bengelen.
Ik voerde de jas met een prachtig katoentje van Art Gallery (bij Bellelien) samengenomen met zomerjogging die ik ooit bij De Stoffenkamer kocht. Zo is het jasje toch een tikkeltje warmer. Het  kapstoklintje komt van Veritas en zette ik vast met knoopjes van Petit Pan.

 De achterkant heeft een stolpplooi.

Het jasje vroeg behoorlijk wat handwerk. Waar ik dat vroeger echt altijd vermeden heb, kan ik dat nu wel appreciëren. Zelfs rustgevend vinden, om in de zetel op het gemak een blinde zoom te naaien.
Hier maakte ik de strikjes met de hand, de zoom van de buitenkant en de paspelknoopsgaten moesten aan de binnenkant vastgezet worden met de hand.

Het zal wel duidelijk zijn dat ik echt wel fier ben op het jasje? Vooral dan op de afwerking ervan.